مفاهیم بازی و اسباب بازی برای کودکان به قدمت تاریخ بشریت است.
بازی ها و اسباب بازی ها با کمک به رشد ذهنی، عاطفی و جسمی کودکان نقش بسیار مهمی در رشد کودک دارند (Dalğar and Kaya، 2017). اسباب بازی ها چوبی، لاستیکی، خاکی، پلاستیکی، پارچه ای، فلزی و… هستند که کودکان برای بازی از آنها استفاده می کنند.
ابزار بازی ساخته شده از مواد هستند (Omatça، 2006؛ Tuncer، 2012). این امکان وجود دارد که با اسباب بازی هایی که تولید می کنیم، ارزش های اخلاقی و فرهنگی اساسی خود را که می خواهیم به فرزندان خود منتقل کنیم، شکل دهیم (PAGEV، 2017).
در روند تاریخی، اسباب بازی بشقاب پرنده که در گذشته از سنگ، استخوان، چوب و سپس پارچه و آهن ساخته میشدند، امروزه با افزایش علاقه به مواد اولیه که عموما ارزانتر و پردازش آسانتر هستند، استفاده از مواد پلاستیکی در اسباببازیها.
ساخت از مواد دیگر پیشی گرفته است (Dalğar and Kaya، 2017). اسباب بازی های پلاستیکی حداقل 70 درصد از کل واردات اسباب بازی در ترکیه را تشکیل می دهند. صادرات اسباب بازی های پلاستیکی در ترکیه حداقل 90 درصد از کل صادرات اسباب بازی را تشکیل می دهد (PAGEV، 2017).
این واقعیت که چوب یک ماده زیست محیطی است مهمترین دلیلی است که والدین چوب را ترجیح می دهند. چوب برای قرن ها از اسب های چوبی گرفته تا کالسکه های چوبی در ساخت اسباب بازی ها به دلیل سهولت پردازش ترجیح داده شده است.
تاریخچه این اسباب بازی به مصر برمی گردد، جایی که تاریخ ها و تمدن های زیادی با هم تلاقی می کنند.
تاریخچه ماتریوشکاها که عروسک های چوبی در هم تنیده ای هستند که در تمام دنیا شناخته شده اند، به 120 سال پیش برمی گردد (Omatça, 2006). حفاریها نشان میدهد که کودکان در یونان باستان با حیوانات چوبی بازی میکردند که میتوانستند دهان خود را باز و بسته کنند یا در صورت کشیدن با طناب دمشان را تکان دهند و عروسکهای سفالی را با دستها و پاهای متحرک نقاشی میکردند.
گزارش شده است که رشته های مهره به جای مو، سر عروسک های چوبی تخت کودکان مصر باستان را تزئین می کرد (Omatça، 2006). اسباببازیهایی که تا قرن نوزدهم با دست یا ریختن در قالب ساخته میشدند، از این تاریخ با ماشینآلات شروع به ساخت کردند.